Zaterdagmiddag 14 juni hadden we met de natuurkids en wat ouders een avontuurlijke wandeling
in het kabouterbos bij de Hooiberg Etten-Leur. Het was de laatste activiteit van dit seizoen. Helaas waren de weersvoorspelling van mogelijk onweer en de eindtoernooitjes bij de sportclubs spelbreker in de opkomst. Van de 16 aanmeldingen bleven uiteindelijk 9 enthousiaste kinderen over.
De kinderen gingen met een aantal ouders op pad onder leiding van natuurgids Laura, samen met vrijwilligers Mariëtte, Pauline, Barbara en Tini.
Eerst was er de introductie “het verhaal over de Hooiberg” en een bomentikspel op de eerste openplek. Na het uitdelen van golfkartonnen hoofdtooien waarin al twee veren gestoken werden, gingen we op kabouterroute. In de hoofdtooi konden de kids gevonden veren, allerhande takjes, sprieten, blaadjes en dergelijke steken.
Onderweg werd gekeken naar o.a. de adelaarsvaren (hoe komt-ie nou bij zijn naam?) en de aardappelgalappels die onder de eiken bij kabouter 1 lagen. De bolle huisjes groeien op de zomereik waarin de larven van de galwespjes zich vol eten. De kinderen konden ze goed bekijken en zagen de gaatjes zitten waarlangs de insecten naar buiten komen. De kabouters zijn er vast ook mee gaan voetballen.
Bij kabouter 2 zijn we bodemdiertjes gaan zoeken en met behulp van schepjes, loeppotjes en de zoekkaarten werden de gevonden diertjes bestudeerd en op naam gebracht. Een stukje verderop moesten de kids gaan kijken of de kleine kabouter wel thuis was. En jawel hoor, zijn kleine auto stond naast het deurtje. Deurtje open en daar stond-ie dan!
Bij de picknicktafel hadden we pauze om lekker wat te drinken en wat te eten. Dat drinken was hard nodig want het was nog wel broeierig warm. Er werd op die plek een rups van de mooie nachtvlinder de Grote Beer ontdekt. Deze zat op de binnenkant van een deurtje van een ander kabouterhuisje. Was-ie soms daar op bezoek?
Na de pauze ging de groep met spiegeltjes aan de slag om het bladerdek al lopend te bekijken via de spiegel. Dat was voor de kids een aparte ervaring. Ook gingen we met zijn allen even liggen luieren om weg te dromen en te bedenken waarom de natuur zo fijn is om in te vertoeven.
Bij de douglassparren en kastanjebomen konden de kids kunstzinnig aan de slag om de boomschorsen af te drukken op een vel papier. Met waskrijt of houtskool wrijf je over het papier en dan krijg je de mooie patronen te zien van de schors. Ondertussen werd natuurlijk verteld hoe belangrijk de schors en de bast zijn voor de boom. Zo vinden daar de sapstromen plaats.
Onderweg hebben we gemerkt dat deze kids met recht natuurkids genoemd kunnen worden. Ze hebben ons veel verteld over wat ze al wisten over de diertjes, plantjes en bomen in het bos. Je leert zo leuk van elkaar!
Als laatste spel hebben we het dierengeluidenspel gespeeld. De ouders gingen zich verstoppen in het bos. Zij moesten van 5 bosdieren en “een vreemde eend” in de bijt het geluid roepen. Zoals bijvoorbeeld de bosuilroep “Hoehoewee”. De kinderen gingen op zoek naar de dieren afgaand op het geluid. Fanatiek door het bos rennend wisten ze in een mum van tijd de verbergplekken te vinden. Eén ouder die verstopt zat tussen de varens had wel wat last van de muggen daar gehad. Maar ja voor het plezier van kinderen heb je wel wat over!
Het slotstuk van deze boswandeling was de leeftijd raden van de dikke beuk bij de uitgang van het bos. De omtrek meten op 1 meter hoogte en dan delen door 2. De omtrek was 344cm, dus reken maar uit, de leeftijd is ergens rond de …….. jaar.
Al met al was het zo samen in het groen een leuke, leerzame middag. Bedankt iedereen die hierin zijn bijdrage heeft gehad. Volgend seizoen zullen we bekijken “wie we dan het bos in gaan sturen”.
Verslag van Tini Suijkerbuijk, vrijwilliger voor een dag en natuurkids.